Ameríka

Jæja, þá er maður komin til Ameríku. Ekki gekk það alveg snuðrulaust að komast inn í landið. Við eftirlitið á Kennedyflugvelli í New York var Ninni, já, ég segi og skrifa Ninni, beðinn að koma afsíðis til frekari skoðunar. Þeim leist ekki alveg á þennan íslenska íhaldsmann, töldu ábyggilega að þarna væri mættur eldrauður "kommi " ef ekki "krimmi" frá Íslandi, nema hvorutveggja væri. Eftir ítarlega skoðun í hliðarherbergi var Ninna sleppt og hann boðin velkominn til Ameríku, en þetta var þó nokkur eldraun.  Það er ótrúleg stærð á Kennedy-flugvelli. Til að komast leiðar sinnar ferðast maður í lest innan vallarins. Við áttum tengiflug til St. Louis. Við misstum af því flugi en Gummi gat reddað flugi til Chicago, svo áætlun breyttist heldur hjá okkur. Við vorum reyndar á biðlista en miklar líkur taldar á að komast með. Fljótlega vorum við kölluð út í vél. Þegar allt var klárt til flugtaks tilkynnti flugstjórinn að töf yrði á að komast í loftið, þar sem óveður væri í háloftum og miklar eldingar. Við sátum í fjóra tíma í vélinni þar til hún fór á loft. Jakob og Oddur Atli stóðu sig eins og hetjur í þessum þrengingum. Til Chicago komust við um miðnætti að staðartíma og fengum gistingu og það voru vægast sagt þreyttir og slæptir ferðalangar sem lögðust til svefns þetta kvöld.

Daginn eftir var vaknað í bítið snæddur morgunverður að hætti Kanans síðan flengst á flugvöllinn til að ná flugi til St. Louis. Frá St. Louis var svo leigður 12-manna bílaleigubíll. Farangurinn og fylgdarlið var hvílíkur að ekki dugði minni bíll undir liðið. Gummi keyrði sem herforingi væri og til Columbia komust við heilu og höldnu föstudaginn 15. ágúst kl.17.00. Ferðalagið tók með gistingu yfir blánóttina 40 tíma. Mikil var gleðin að koma á Freeport og sjá nýja fallega heimilið. Það er ekki afvötnunarstöðin sem íslendingar sóttu sér til þurrkunar og heilsubótar hér áður fyrr, nei,nei gatan þar sem Colimbíufararnir búa við heitir þessu kunnuglega nafni Freeport Way 5901.  Húsið er flott og ætti ekki að væsa um fjölskylduna næstu árin.

Nágannarnir eru vinsamlegir og gatan er ótrúlega hljóðlát og hrein. það er eins og allt standi í stað og allt sé á sínum stað. Ég get eiginlega ekki lýst fyrstu tilfinningunum við komuna hér, eitthvað minnti mig á bíómynd með Jim Carrey þar sem hann lifði í gervi-heimi.

Oddur Atli dafnar vel, Jakob Máni er í góðum gír og líkar vel í skólanum. Hrafnhildur er öll að hressast og Gummi er kominn í námsham.

Ég bið allar góðar vættir að vernda ykkur.

 

Athugasemdir

[vættógengið (IP-tala skráð) 26.8.2008 kl. 18:07]

Gaman að heyra frá ykkur.

kv

Sirrý, Atli og co

[kristjan V (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 08:58]

Frábært að fá þessar góðu fréttir af ykkur, Ameríka er eitthvað svo langt í burtu. Ég hélt að Vigfús væri nægilega mikill Vestur-íslendingur til að komast inn í landið. A.m.k e-ekki erfitt að snúa nafninu, Viggí Jóhannesson, síðan er hann með fullkomin framburð eftir að Svangildur G kenndi honum að bera fram amerískuna "Svannnn hildúr" nei afi "Svannnnn hildúrrr." En ameríkanarnir vilja handtaka fyrst og spyrja svo. Syngið bara fyrir þá íslenska sumarsmellinn Bahama, snúið því í Obama það myndi sláí gegn.

Oddur er yndislega fallegur eins og stóri bróðir, væri gaman að fá að sjá fleiri myndir af ykkur og umhverfinu.

Bestu kvðejru Kristján V

[Þórgunnur (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 17:00]

Gott að heyra, hefði viljað sjá Vigfús leiddann í burtu þ.e. svipinn á honum og spyr; Var ekkert fléttað saman "...." af þessu tilefni?

[vigdís (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 18:17]

hæ ég var að skoða myndir af Jakobi og Oddi og þer  sínast mjög góðir saman og er það örugglega

en já þetta er einsog í mynd að sjá götuna öll húsin eins og allir póstkassar eru eins og í mynd  en vonandi geingur jakobi vel í skólanum en skila kveðju kv vigdís